Γιατί μας συγχωρούν…

Γράφει η Ελένη Νοταρίδου:

Κατά την διάρκεια των ανθρώπινων σχέσεων προκύπτουν εντάσεις, τρικυμίες ξεσπούν, καράβια βουλιάζουν και κάπου μες το σκοτάδι ξεπροβάλλει το φως. Είναι από εκείνες τις φορές που ορκίζεσαι με όλο σου το είναι, πως δε θα ξαναμιλήσεις με τον διπλανό σου και δε θα αφήσεις ποτέ τον εαυτό σου να αισθανθεί κάτι όμορφο για τον άλλον πια. Ακούγεται κάπως σκληρό και οδυνηρό, να κόβεις κάθε δεσμό με ένα άτομο που μέχρι πριν σας ένωναν τόσες στιγμές χαράς και ευφορίας. Φαντάσου τώρα, αυτό το άτομο να είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Εκεί να δεις μαυρίλα.

Ωστόσο, υπάρχουν και οι φορές που ο φταίχτης είσαι εσύ, καθώς όλα εξαρτώνται από τον δικό σου τρόπο αντιμετώπισης μίας κατάστασης. Η συμπεριφορά μας δεν είναι πάντα ιδανική, δεν χαροποιεί μονίμως και πολλές φορές δεν αντανακλά τον πραγματικό μας εαυτό. Τότε είναι που γίνονται τα μεγάλα ξεσπάσματα, ηφαίστεια εκρήγνυται και η καυτή λάβα διαλύει τα πάντα στο πέρασμά της. Γιατί βλέπεις, δε μας κάνουν μόνο οι άλλοι κακό, τρατάρουμε κι οι ίδιοι μας πικρία τον διπλανό.

Όμως κατά έναν περίεργο λόγο, δεν δεν γίνονται όλα στάχτη, ενώ εκείνος που πριν λίγο πλήγωνες, εξαπολύοντας τα βέλη σου, είναι αυτός που τώρα ανοίγει την αγκαλιά του και σε αποδέχεται, για ακόμη μία φορά, δίχως να πει πολλά, καμιά φορά ίσως, να μη χρειαστεί καν να πει κάτι. Είναι σαν εκείνη την σχέση μάνας-παιδιού, που πάντα είναι έτοιμη να το συγχωρέσει, με μια ανεξήγητη άνεση και ευκολία, χωρίς εγωισμό, χωρίς δόλο, παρά την όποια του ατασθαλία.

Και μετά αναρωτιέσαι, γιατί τελικά με συγχωρούν; Γιατί δεν μένει αυτό το μαύρο σύννεφο να σκεπάζει την εκάστοτε σχέση μου; Μήπως τελικά η συγχώρεση είναι το καλύτερο γιατρικό; Μήπως είμαι εγωιστής και δε βλέπω καθαρά; Μήπως δεν έχω ωριμάσει ακόμα, ώστε να νιώσω την ανιδιοτέλεια των προθέσεων των άλλων; Μήπως είναι κορόιδα όσοι καταφέρνουν και το κάνουν; Ή μήπως τελικά, επαναπαύομαι στην ευγενική και τρυφερή καλοσύνη τους και την χρησιμοποιώ υπέρ μου; Αξίζω άραγε να με συγχωρέσουν και αν ναι, ποιος το ορίζει;

Σε άλλα νέα, η καραντίνα συνεχίζεται…

Κεντρική φωτογραφία από Med Ahabchane από το Pixabay